Błysk!
Siedzi ze swoimi przyjaciółkami. Śmieją się, plotkują. Jest miło i wesoło. Nagle słyszy ten głos! To on, zbliża się! Nagle zrywa się silny wiatr, chmury zasłaniają słońce. Jej przyjaciółki. . . Widzi jak umierają, wszystkie po kolei! Słyszy krzyki pełne bólu, wszędzie krew. Ten głos, śmieje się. . .
Błysk!
Sybilla zerwała się z łóżka. Cała drżała. Znowu ten koszmar. Do jej ciemnych oczu napłynęły łzy. Pamięta jak umierały jej przyjaciółki. . . Jedyne osoby, którym mogła zaufać. On je zabił. Gdyby nie te biedne dziewczyny nie spotkały jej na pewno jeszcze by żyły. Ta tajemnica była dla niej wielkim ciężarem, już nie umiała sobie z nią poradzić. Jednak bała się komukolwiek wyjawić prawdę o sobie, bała się, że odwróci się od niej lub zostanie zabity. Sybilla westchnęła. „Czy będę mogła żyć kiedyś jak normalna nastolatka?” – pomyślała. Spojrzała na zegarek. Była 3:39 „ Uda mi się jeszcze zasnąć?”
Jednak Sybilla zasnęła i po chwili znowu się obudziła. Ten sen widziała pierwszy raz. Był inny niż poprzednie. Sybilla ponownie zamknęła oczy przypominając sobie dokładnie sen. Ten sen ją pocieszył. Teraz wiedziała, że nie jest sama. Ktoś jeszcze jest podobny do niej. Musi go tylko znaleźć!